ما خـاک بـوس آسـتـان اهل بـیـتـیـم            شکـر خـدا از نـوکـران اهل بـیـتـیم
مأنـوس، با پـیر و جـوان اهل بیتـیم            دلــدادگــان دودمــان اهــل بـیـتـیــم

ما زیر دینِ خـانِـدان جـود هـسـتـیم
ما در پـنـاه مـهـدی مـوعـود هستیم

ما اهل ایـران امت صاحب زمـانیم            هر روز و شب در خدمت صاحب زمانیم
شکر خدا که رَعْیت صاحب زمانیم            مشمول لطف و رحمت صاحب زمانیم
آقـا تـر از مــولای مـا دنـیــا نـدارد
جـز او کسی دیگر هـوای ما ندارد

آقا سلام، عرض ادب، عرض ارادت            بار دگـر در حـق ما کـردی محـبت
مثل هـمیـشه داده‌ای ما را خجـالـت            در مجلس میلاد تو گـشتـیم دعـوت
با مهربانی سوی خود ما را کشاندی
هر خوب و بد را پای این سفره نشاندی

تو مثل زهرا مادرت مشکل گشایی            در شادی و غم یار هر شاه و گدایی
تو تکیه گاه و محـرم اسـرار مـایی            دیـدیـم از تو مـهـربـانی، بـا وفـایـی
لطف تو از دل برده کل غصه‌ها را
دست دعـای تو گـرفـته دست ما را

ای دلـشکـسته از غـریب و آشنـاها            ای غـیـبـتت زیـر سـر امثـال مـاهـا
خیلی به درد تو نخورد این ادعاها:            آقــا بـــیــا آقــا بــیــا آقـــا بــیــاهــا
ما جان خود را هدیه بر جانان نکردیم
ما لطف بسیار تو را جبران نکردیم

بر این شب دنیا بتـاب ای ماه پنهان            درد است در دل‌ها ولی کو راه درمان؟
پُر گشته این عالم ز غم‌های فراوان            عید و عـزا بی‌تو ندارد فرق چندان
خـیـری نمی‌بـیـنـیم از دورانِ بی‌تو
بس نیست آقا نـیـمـۀ شعبانِ بی‌تـو؟

گم شد بدون تو در عـالـم مهـربانی            کم می‌شود پیـدا دل صاحب زمـانی
آقای من اینجا نه پـیـری نه جـوانی            چون مهزیار از تو نمی‌گیرد نشانی
جای شهیدان جای انصار تو خالیست
آقا ببخش اینجا کسی فکر کسی نیست

آقا بـیا و حـال دنـیـا را عـوض کن            این روزگار سرد اینجا را عوض کن
هویی بکش، بی‌بال و پرها را عوض کن            آقا به جان مادرت ما را عوض کن
وقتش شده با گوشه چشمی یا دعایی
مثل خودت ما را ابالفـضلی نـمایی

ای که شده قـلـبت پریـشان ابالفضل            ذکر لبت هر روز و شب، ای جان ابالفضل
ای بی‌قـرار داغ دسـتـان ابا لـفـضل            گریه کن لب های عطشان ابالفضل
از روضه او هر دلی در التهاب است
قبر عمویت هم قد طفل رباب است